Czy nastolatek potrzebuje rodzica, czy kumpla?
Dorosły nie może być kumplem dla nastolatka, bo w tym jest dużo zaprzeczenia. Taka postawa jest nienaturalna i wzbudzająca w młodym człowieku pewien niepokój, gdyż łamie podstawowe granice między rodzicem a dzieckiem. Poza tym zaciera ona granice między światem ludzi dorosłych a nastolatkiem, wpływa hamująco na jego rozwój. Nastolatek nie szuka w nas kumpla, on ma dostatecznie dużo wokół siebie rówieśników. On szuka kogoś, kto mu postawi granice, kto wie, co jest w życiu ważne. Dlatego jako niedojrzały człowiek je łamie. Dzięki postawionym mu granicom, odzyskuje wiarę w dorosłego, który jest silny, który może pokierować, który wie, czego chce. W głowie młodego człowieka wiruje cały świat, podejmuje często nagłe i nieprzemyślane decyzje, w związku z tym potrzebuje rodzica, który poprzez swoją stałość i niezmienność wprowadzi trochę ładu i spokoju w jego życie.
Źródło: K. Domagała, Nastolatek potrzebuje rodzica, nie kumpla, Don Bosco. Styczeń 2020.
Podstawy dobrych relacji z nastolatkiem
To, w jaki sposób będzie wyglądała nasza relacja z nastolatkiem, zależy w dużej mierze od jego oraz naszych cech indywidualnych, ale też, od jakości relacji między nami. Podstawą ich jest towarzyszenie, czyli czynne uczestniczenie w życiu dziecka na każdym etapie jego rozwoju. Ksiądz Jan Bosko nazwał to „asystencją”, czyli stałą obecnością wychowawczą, która musi być aktywna, bo przez nią wychowawcy ukierunkowują młodego człowieka i pobudzają go do naśladowania przez swój przykład. W tym ostatnim okresie rozwoju osobistego trzeba być blisko dziecka, towarzyszyć mu, pomimo buntu, jaki charakteryzuje osoby mające naście lat. Trzeba wykorzystać te chwile, kiedy jemy wspólnie posiłek, wyjeżdżamy itp. Trzeba dać dziecku odczuć, że jesteśmy zainteresowani jego światem. A oto dziesięć zasad pomocnych w relacji z nastolatkiem:
- Uszanuj jego emocje i potrzeby. Szacunek do potrzeb i uczuć rozmówcy pozwala na stworzenie dobrej relacji z nim.
- Nie zawężaj granic jego wolności. Daj mu mały kredyt zaufania i możliwości samodzielnego poznania świata.
- Poznaj i toleruj jego znajomych. Relacje z rówieśnikami są dla dorastającego dziecka na pierwszym miejscu. Należy, zatem uważać na sposób, w jaki traktuje się jego znajomych.
- Wysłuchaj jego problemów. Przyjmij jego zwierzenia z szacunkiem i uwagą. Nigdy nie bagatelizuj tego, co dla dziecka jest ważne.
- Ustal reguły i konsekwentnie ich przestrzegaj. Mimo, że nastolatek prowadzi jawny bunt przeciwko naszym zasadom, w rzeczywistości potrzebuje poczucia, że mama
i tata troszczą się o niego i nie jest pozostawiony samemu sobie. - Toleruj niegroźne sposoby wyrażania siebie. Nawet, jeżeli sądzimy, że nasze dziecko zachowuje się dziwacznie, potraktujmy jego styl bycia, jako formę poszukiwania własnego „ja”.
- Pomóż mu poradzić sobie z napięciem emocjonalnym. Buzujące emocje i narastająca frustracją powodują, że nastolatkowi bardzo ciężko dojść do ładu z samym sobą. Rodzice powinni wówczas zapewnić mu odpowiednie wsparcie.
- Zainteresuj się upodobaniami swojego dziecka. Zapytaj np.: „Jaka jest jego ulubiona piosenka, zespół, gra?”, itp.
- Pozwól mu na udział w życiu rodziny, np.: zapytaj o zdanie w sprawie wyjazdu na wakacje, czy weekend. Dzięki temu nastolatek zobaczy, że liczymy się z jego zdaniem i poczuje się przez nas doceniony.
- Zmień sposób rozmowy z nim. Przede wszystkim zamień się w słuchacza. Zawsze słuchaj tego, co dziecko ma ci do powiedzenia. Nawet mądrość życiowa głosi, że „milczenie jest złotem a mowa tylko srebrem”.
Źródło: G. Starzak, Więź i towarzyszenie to podstawa dobrych relacji z nastolatkiem, Don Bosco. Styczeń 2020r.
-
Kontakt
46-034 Pokój
Domaradz 3
Tel.: (77) 469-80-31
-
Lokalizacja
Zobacz, gdzie znajduje się nasza placówka.